Een tijd geleden kwam ik tot een schokkende ontdekking. Over iets wat mijn verandering in de weg zat.
Als je wilt veranderen, moet je oefenen met nieuw gedrag, nieuwe gewoonten en gedachten. Maar ja, dat is natuurlijk best wel spannend want dat ben je niet gewend. En het is logisch dat het spannend is, want je lichaam en brein roept: “Gevaar!!!! Ik heb je beschermd met deze oude patronen. Ik heb ervoor gezorgd dat jij je kon verstoppen voor je narcistische moeder. Ik zorg ervoor dat je niet weer afgewezen word, puur omdat je een eigen mening hebt. Ik heb ervoor gezorgd dat je alvast dènkt dat je het niet waard bent, want dan kan je niet meer gekwetst worden door een ander die dat zègt. Ineens roepen dat je het wel waard bent? Pas maar op dat je niet afgewezen wordt, net als vroeger. Wacht, ik zal even zorgen voor een heftige angstreactie zodat je weet dat je in gevaar bent.”
Uieraard heeft je brein niet zijn eigen leven zoals ik beschrijf maar soms lijkt het wel zo. En hoe bewuster je bent, hoe meer je je eigen keuzes kan maken en hoe minder je geleid wordt door het onbewuste. Daarover later meer.
Oké dus dat is spannend. Ik noemde het zelf: “ik ben bang”. En als ik erop terug kijk vind ik dat vanuit mijn eigen visie een negatieve benaming. Ik kwam er langzaam achter, ook door middel van meditatie en bewustwording, dat ik van mezelf niet bang mocht zijn. Of iets niet spannend mocht vinden. Ook het trillen, blozen, zweten, de trillende stem, snelle hartslag en ademhaling, bleek ik niet te tolereren van mezelf. Een ander mocht dat ook niet zien. Ik zag tegen dingen op die me op bovenstaande manier ook maar enigszins lieten voelen. En die dingen vermeed ik het liefste.
En dat waren vooral dingen die nieuw waren voor me. Nieuwe gebeurtenissen, nieuwe mensen ontmoeten et cetera.
Laat dit net situaties zijn die je tegen komt als je een innerlijke verandering wilt doormaken. (Dus niet dat ritje in de achtbaan)
Nieuwe situaties, waarbij je lichaam je wel even een poepie laat ruiken. Hopelijk niet letterlijk want dan is het misschien iets te spannend geweest. In ieder geval is het heel normaal dat je nieuwe situaties spannend vind want je weet niet of het “veilig” is.
Kan het zijn dat jij net als ik spannende situaties meer probeert te vermijden in vergelijking met mensen die er meer aan “gewend” zijn? En dat zij het meer zien als bijvoorbeeld enthousiasme in plaats van angst. Onderzoek heeft namelijk ook uitgewezen dat onze fysieke reactie op angst en enthousiasme hetzelfde is, alleen de beleving is anders!
Nieuwsgierig genoeg dat je wilt onderzoeken hoe het gesteld is met jou (misschien wel onbewuste) visie op spannende dingen? En dat je misschien door deze bewustwording weer een stukje verder komt?
Hier concrete tips over hoe jij kan onderzoeken hoe je aankijkt tegen spanning/angst:
Bekijk het ook vanuit elke specifieke situatie.
Hoe noem je de spanning vaak en vind je dit voor jezelf een positieve/negatieve benaming?
Vermijd je vaak dingen die je spannend vind?
Welke dingen vind je spannend en welke vermijd je misschien?
Hoe kijk je er tegenaan als je denkt dat anderen aan je kunnen zien dat je het spannend vind?
Wat vind je ervan als je spanning voelt/zenuwachtig bent?
Probeer je het spannende gevoel vaak weg te krijgen( bijvoorbeeld door ademoefeningen)?
Als je iets spannends hebt gedaan, hoe is je houding achteraf hierover?
Hoe is je gevoel over jezelf hierover achteraf?
Wat denk je meestal wat anderen van je vinden als je duidelijk zenuwachtig bent?
Wat vind je van een ander die iets duidelijk spannend vind?
Hopelijk heeft het meer inzicht gegeven op hoe jij tegen spannende dingen doen aankijkt. En hoe dit misschien je verandering in de weg kan zitten.
Door verschillende mediatie technieken heb ik al geleerd hoe je om kunt gaan met emoties die er zich voordoen. Dus ik ging “lekker” oefenen met iets spannend vinden en het spannende gevoel ondergaan. Ook steeds bewuster zijn met de keuze hoe ik er tegenaan wil kijken. Ik maak de keuze om het zo veel mogelijk als enthousiasme te zien.
Tenzij ik echt een keer in levensgevaar ben, dan is het beter om maar niet te enthousiast te zijn.
Misschien wil jij ook wel aan de slag met de acceptatie van verschillende gedachten en emoties. Zodat je weer verder kan op je eigen levenspad. Ik ben benieuwd naar jullie reacties.
Comments