Ken je dat gevoel, dat iemand je een compliment geeft en het komt niet echt binnen? Of je wilt het niet echt binnen laten omdat je het zelf niet zo gelooft. Of je begint je toch wat te schamen.
Kan jij diep van binnen voelen dat je ergens goed in bent? Misschien in bepaalde situaties wel, en in andere situaties vind je het moeilijk en schaam je je eerder voor jezelf. Of je onderbewuste "vindt" dat je eigenlijk niet trots op jezelf mag zijn.
Met alles wat ik nu weet, kan ik nu zien wat ik 10 jaar geleden vaak deed. Ik durfde mijn mening niet goed te geven op bijvoorbeeld het werk, terwijl ik tegenover mijn toenmalige partner wel eens doorschoot. Ik probeerde hem dan te overtuigen van mijn gelijk over een bepaald psychologisch verschijnsel en wou hem laten zien hoe goed ik het allemaal al wist en hoe veel ik al wist over dat onderwerp. Soms werd ik dan zelfs een beetje boos als hij bijvoorbeeld niet enthousiast genoeg reageerde… Wie was ik nou aan het overtuigen? Mezelf misschien?
Dus ik kon wel trots zijn bij mijn partner, al was dat wel tegen het arrogante aan, maar ik was bijvoorbeeld een mietje op het werk. Daar durfde ik maar weinig te zeggen, terwijl ik wel die behoefte had.
Als jij eerlijk naar jezelf bent, hoe kijk jij dan tegen trots over jezelf zijn aan? Hoe kijk je tegen je eigen kwaliteiten aan? Wat is het eerste gevoel/gedachte dat je erbij krijgt? Misschien krijg je een gevoel van afkeer of denk je wat een onzin, dat is helemaal niet nodig. Of: het bestaat niet die kwaliteiten, iedereen heeft ze toch!
En mag je dan wel trots zijn op je kind? Hij/of zij is toch ook niet meer bijzonder dan een ander kind? Of toch wel? Is elke ouder niet trots op zijn of haar kind? Hoe waren jou ouders hierin tegenover jou? Kreeg je meer kritiek dan complimenten? Voelde je hun trots wel? Of was je nooit goed genoeg?
Wat als je zoekt naar erkenning die je nooit hebt gehad? Moet je dat van jezelf krijgen of krijg je dat van een ander?
En dan wil je jezelf misschien wel profileren op je werk. Maar als je diep van binnen voelt dat je niet belangrijk bent? Of misschien net als iedereen? Hoe ga je je dan onderscheiden? Moet je dan niet een beetje trots zijn op je kwaliteiten?
Wat maakt dat je jezelf minder goed kan profileren dan een ander? Is die andere collega wel trots op zichzelf? Wat wil diegene denk je bereiken met het profileren? Zou jij dat ook willen, of heb je een andere reden?
Hoe ik het nu zie is als volgt:
Als je in deze maatschappij jezelf wilt laten zien moet je wel in jezelf geloven, en trots zijn op je kwaliteiten. Door jezelf te verstoppen komt niemand verder in het leven op dat gebied. Er is een kleine kans dat iemand je ontdekt voordat je jezelf hebt laten zien. De meest succesvolle mensen hebben jaren gewerkt en laten zich zien op allerlei manieren. Deze mensen zijn trots op wat ze hebben bereikt(in het begin misschien weinig) en wat ze allemaal hebben geleerd. Ze zijn trots op wat ze kunnen. Als ze meer hadden gefocust op hun gebreken, dan hadden ze waarschijnlijk al opgegeven. Ze erkennen zichzelf, en hebben een ander niet nodig hiervoor.
Heb je het gevoel van trots niet meegekregen in je jeugd, dan kan je zorgen dat je het zelf gaat ontwikkelen. Onderzoek waar je goed in bent en waar je energie van krijgt. Doe oefeningen om je meer te focussen op je sterke kanten. Wees niet bang om arrogant te worden, want van onzeker zijn met misschien een lage eigenwaarde naar arrogantie en egoïsme komt niet snel voor. Tenminste, dat worden niet snel je hoofdeigenschappen. Vooral ook omdat jij waarschijnlijk erg zelfbewust bent en weet wat voor vervelende eigenschappen dat zijn.
Zoals in alles in het leven, draait het om balans. Wil jij een verandering maken in jou balans?
Probeer elke dag stil te staan bij wat je graag wil voor die dag. Wat is belangrijk voor jou? Wat vind je het belangrijkst? Waar ben je goed in en wat brengt jou dat precies, en wat brengt dat een ander? Ga in gesprek met mensen over wat ze fijne eigenschappen van je vinden en waarom. Ga regelmatig met de ogen dicht en denk aan momenten dat je trots durfde te zijn en roep het gevoel op wat het je gaf. Probeer dat gevoel op te roepen in andere situaties. Dit zijn allemaal onderdelen van krachtgerichte coaching.
Comments